လင္ကြန္း ေၿပာတဲ ့ မိဘေက်းဇူး...

လူတုိင္းလူတိုင္းမိဘရဲ ့ရင္ခြင္ထဲကေနၾကီးပ်င္းခဲ ့ၾကသူေတြၾကည္ ့ပါပဲ။အေတာင္ေတြစုံလုိ ့ကုိယ္ႏွစ္သက္ရာေနရာေဒသကုိပ်ံသန္းၾကတဲ ့အခါ
အမိရင္ ခြင္ကုိတမ္းတေနၾကမိမွာအမွန္ပါပဲ။ဒါေပမဲ ့မိဘေတြအေပၚမွာကုိ ဘက္ကေကာဘာေတြတာဝန္ေၾကၿပီလဲဆုိတာကုိေတာ့ေမ့ခ်င္ေမ့ေနၾကပါလိမ့္မယ္ဗ်ာ။ဒါကအေရးၾကီးပါတယ္ ကိုယ္ဘက္ကေပးဆက္စရာေတြရွိေနေသးတယ္ဆုိရင္ ကုိယ့္ဘက္ကတက္နုိင္သေလာက္ ေပးဆက္ၾကပါ။ၾကိဳးစားၿပီးေတာ့ ဆက္ၾကေစခ်င္တယ္ဗ်ာ။ဘာ့ေၾကာင္ ့လဲဆိုေတာ့ မိဘဆိုတာေက်းဇူးအရွိဆုံးပဲေလ က်ေနာ္တုိ ့ခင္မ်ားတုိ ့ဒီလုိမ်ဳးိအခ်ိန္ထိရွင္သန္ေနခြင့္ရတာမိဘေၾကာင္ ့ပါ။ ဒီစကားနဲ ့ပတ္သက္လုိ ့ လင္ကြန္းကေၿပာဖူးတဲ ့စကားေလးကုိ သတိရလုိက္ပါတယ္။လင္ကြန္းကေၿပာဖူးတယ္ ဒီေန ့သူအလုပ္လုပ္ေနသမွ် မနက္ၿဖန္ခါအလုပ္လုပ္နုိင္ဖုိ ့ေမွ်ာ္မွန္းေနသမွ်အရာအားလုံးသည္ မိဘရဲ ့ေက်းဇူးေတြေၾကာင္ ့လုိ ့ေၿပာခဲ ့ဖူးတယ္ဗ်ာ။ခင္မ်ားတုိ ့က်ေနာ္တုိ ့ေတြဒီေန ့ဒီလိုလုပ္နုိင္ကုိင္နုိင္ေနတာေတြဟာ မိဘရဲ ့ေက်းဇူးေတြ ့ပါလို ့ေၿပာခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။

အေမ ထားခဲ့တဲ့ အေဖ့ ရဲ႕ ဘဝ

အေမရယ္...ဘယ္လုိဘဝမ်ဳိးဘဝေတြနဲ ့မ်ားက်င္လည္ေနရသလဲဗ်ာ...အေမကေလာကၾကီးထဲကထက္သြားခဲ ့ေပမ ဲ့ အေဖရ ဲ့အထီးက်န္ဆံလြန္းတဲ ့ဘဝကုိ အေမထားခဲ ့ရက္တယ္ေနာ္...အေဖတစ္ေယာက္အေမမရွိေတာ့ အေမရ ဲ ့မိဘေတြဆီမွာမ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ ့သိမ္ငည္ေနရရွာေနမွာ အေမမေတြးမိဘူးလားအေမရယ္။အေဖဟာ အေမရွိရင္သူ ့ရ ဲ့ဘဝၿပည္ ့စုံေနၿပီလုိ ့ထင္ခဲ ့့ရတာပါ။အခုေတာ့အေမထားခဲ ့တဲ ့အေဖရဲ ့ဘဝ အထီးက်န္ၾကီးတစ္ေယာက္အသြင္နဲ ့ေလာကဓံကုိေက်ာ္ၿဖတ္ေနရရွာတယ္အေမရယ္...အေမန ဲ့အတူၿဖတ္သန္းခဲ ့တ ဲ့ေတာေတာင္ေတြကုိေရာက္ရင္အေမကုိတမ္းတလြမ္းလွ်ေနရွာမဲ ့အေဖရဲ ့အၿဖစ္ဘယ္သူမွမသိရင္ေတာင္ အေဖကေတာ့ ရင္ထဲမွာၾကိတ္ေဆြးေနရွာမယ္အေမရယ္။အေမကေတာ့ နားေအးပါးေအးေလာကၾကီးထဲကထြက္သြားေပမ ဲ့အေဖ့မွာေတာ့ ပူေဆြးမႈေတြနဲ ့အေမကုိလြမ္းရင္းေက်ကြဲေနရရွာတယ္အေမရယ္...

အထီးက်န္လြန္းတဲ ့အေဖ့ရဲ ့ဘဝ...

အေဖန ဲ့အေမ ဘယ္လုိေတြေတြ ့ခဲ ့ၾကတယ္ေတာ့ဆုိတာေတာ့ က်ေနာ္မသိေတာ့ပါဘူး...အေဖဟာဆင္းရဲ တဲ ့မိသားစုကဆိုေတာ့ အေမတုိ ့ေၿပာသမွ်ေတြေခါင္းညိမ့္ၿပီေနလွ်ာခဲ ့တဲ ့သူပါ။အေဖဟာအရမ္းလဲရုိးပါတယ္...အေဖရဲ ့ဘဝကိုက်ေနာ္အရမ္းသနားတယ္ဗ်ာ။အေမရဲ ့ တင္းမာတဲ ့စကားေတြကုိလဲအေဖဟာ နားထဲမွာမခါးပဲခ်ဳိေနသလုိေန ့ခဲ ့တာပါ။အေဖနဲ ့အေမဟာ သားနဲ ့သမီးငါးေယာက္ေမြးခဲ ့ပါတယ္။က်ေနာ္ကေတာ့အၾကီးဆုံးေပါဗ်ာ...က်ေနာ့္ရဲ ့ ေအာက္မွာ ညီမေလးတစ္ေယာက္နဲ ့ညီေလး ေလးေယာက္ရွိခဲ ့ပါတယ္။က်ေနာ္တိုိ ့ကုိ အေဖနဲ ့အေမဟာထိန္ပန္းဆုိတဲ ့ေက်းရြာေလးမွာ ေတာင္သူလုပ္ကုိင္ၿပီးေကၽြးေမြးၿပဳစုခဲ ့တာပါ။ေနပူစပ္ခါးမွာအေဖဟာဆင္းဆင္းရဲ ရဲ နဲ ့လုပ္ကုိင္ေကၽြးေမြးခဲ ့တာပါ။ဒါေပမဲ ့လဲအေဖဟာအေမနဲ ့သားသမီးေတြကုိၾကည္ ့ၿပီး ပင္ပန္းတယ္လုိ ့ေတြးထင္မထားခဲ ့ တာပါ။ေတာေတာင္ထဲကေနပင္ပန္းဆင္းရဲၿပီးၿပန္လာတဲ ့အခါသားေတြသမီးေတြမ်က္ႏွာၾကည္ ့ၿပီး ပင္းပန္းသမွ်အလုိလုိလြင္ ့ေပ်ာက္ခဲ ့ရတာပါ။အေဖဟာ ဘယ္ေလာက္ထိမိန္းမအေပၚေကာ သားသမီးေတြအေပၚေကာ ေကာင္းခဲ ့သလဲဆုိရင္ မနက္မုိးမလင္းခင္ကထၿပီး ထမင္းေတြခ်က္သားေတြသမီးေတြစားဖုိ ့အဆင္သင္ ့ၿဖစ္ၿပီးသားပါ။က်ေနာ္တုိ ့အေမတုိ ့အိပ္ယာကထလုိက္တာနဲ ့ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးအရန္သင္ ့ထည္ ့စားယုံပါပဲဗ်ာ။အေဖလည္းပဲ စားေသာက္ၿပီးတာနဲ ့ေတာ့ကုိႏြားလွည္းနဲ ့ထြက္္္ေတာ့တာပဲ။သားေတြသမီးေတြအေပၚမွာထားရွိတဲ ့အေဖ့ရဲ ့ေမတၱာႏွ ုိင္းဆလို ့ေတာင္မရနုိင္ေအာင္ပါပဲဗ်ာ။အေဖဟာအရမ္းကုိရိုးတဲ ့လူရုိးၾကီးတစ္ေယာက္ပါ။အေမဒါဆုိဒါပါပဲဘာမွကုိၿပန္မေၿပာတက္တာပါ။အေဖဟာဘယ္ေလာက္ပဲပင္းပန္းဘယ္ေလာက္ပဲဆင္းရဲေနပါေစ အေမရွိေနရင္သူ ့ဘဝမွာအားလုံးၿပည္ ့စုံေနၿပီလုိ ့ထင္ေနခဲ ့သလားမေၿပာတက္ဘူးဗ်ာ။အခုေတာ့လဲအေဖရဲ ့အထီးက်န္ဆန္လြန္းလွပါတယ္။အေမဟာ က်န္မာေရးေတြခ်ဳိးတည္ ့ၿပီးေလာကၾကီးထဲကေနထြက္ခြာသြားတဲ ့အခ်ိန္မွာ အေဖဘယ္လုိခံစားေနရမလဲဆုိတာက်ေနာ္ကေတြးၿမင္ၾကည္ ့မယ္ဆုိရင္ အရမ္းေက်ကဲြးစရာပါ။အေမဆုံးပါးသြားလုိ ့အေမ့ရဲ ့ မိဘေတြအိမ္မွာက်န္ရစ္ခဲ ့ရတဲ ့အေဖ့ဘဝ အရမ္းသနားဖုိ ့လဲေကာင္းပါတယ္။ဒါေပမဲ ့လဲအေဖနဲ ့အေမသားေတြသမီးေတြ ငါးေယာက္ရေအာင္ေနခ ဲ့တဲ ့အိမ္မွာအေဖဟာ အေမမရွိေတာ့ေပမဲ ့သားေတြသမီးေတြနဲ ့ေနထုိင္ေနရခ်ိန္မွာအေဖရဲ ့ ရင္ထဲမွာ အေမရွိေနသလိုမ်ဳိးစိတ္ထဲမွာေက်နပ္ေနလွ်ာမွာပဲ။အေမရဲ ့ပုံရိပ္ေတြလဲၿမင္ေယာင္ေနလွ်ာမွာ။အေမဟာ အေဖ့ကုိ ေမ့ပင္ၾကီးေအာက္ေရာက္ေနလုိ ့ေမ့ေနၿပီထင္ေပမဲ ့အေဖကေတာ့တမ္းတလြမ္းလွ်ေနလွ်ာမွာပဲ။ေသခ်င္းတရားကုိမလြန္ဆန္နုိင္လုိ ့သာလက္ေလွ်ာေနခဲ ့ရေပမဲ ့အေဖဟာနည္းနည္းေလးမွသူ ့ရဲ ့အေမေပၚထားရွိတဲ ့ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာေတြၿပယ္ေပ်ာက္မသြားနုိင္ဘူးဆုိတာက်ေနာ္သိတယ္။ဒါေပမဲ ့လုိ ့လဲအေဖဟာအေမ့ကုိတမ္းတလြမ္းလွ်ေနယုံကလြဲလုိ ့ဘာမွမတက္နုိင္ေတာ့ပါဘူး။အေဖဟာအေမနဲ ့အတူေတာေတာင္ထဲသြားခဲ ့တဲ ့ေနရာေတြေရာက္ရင္အေမ့ကုိစိတ္ထဲကေနေတာ့လြမ္းေနရွာမွာပဲ။ေယာက်္ားတန္ၾကီးမ်က္ရည္ေတြေတာင္က်ေနမိမွာပဲ။အခုခ်ိန္မွာအေဖ ့ရဲ ့ဘဝ သနားစရာ အထီးက်န္ၾကီးပါလား။သားေတြသမီးေတြအနားမွာမိခင္လုိတမ်ဴိးဖခင္လို တဖုံ အသြင္ႏွစ္မ်ဳိးနဲ ့ရပ္တည္ေပးေနတဲ ့အေဖ ့ရဲ ့ဘဝ ေအာ္ဘယ္သူမွနားမလည္နိုင္ၾကပါလား။ဒါေပမဲ ့လည္းအေဖေက်နပ္ေနတယ္သားေတြသမီးေတြၾကည့္ၿပီးအားအင္ေတြၿဖစ္ေနခဲ ့တယ္။အေဖရဲ ့ဘဝၾကမ္းတမ္းလြန္းေတာ့အခုခ်ိန္ရုပ္ေတြက်ေနလွ်ာၿပီထင္ပါရဲ ့။ဒါေပမဲ ့လည္းက်ေနာ္အေဖနားကုိၿပန္မလာနုိင္ေသးပါဘူးအေဖရယ္။ဘဝဆိုတဲ ့ပင္လယ္ၿပင္ၾကီးထဲမွာသားလက္ပစ္ကူးရင္းအေဖ့ကုိေတာ့လြမ္းေနပါတယ္။အေဖ ့ရဲ ့အထီးက်န္ဆန္လြန္းလွတဲ ့ဘဝကုိသားအရမ္းသနားမိတယ္အေဖ...

အေမေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ...

က်ေနာ္မေလးရွားကုိေနာက္တစ္ေခါက္ၿပန္ေရာက္ၿပီး အေတာ္ေလးအၾကာမွာ အေမဟာ က်ေနာ္တုိ ့မိသားစုကုိေက်ာခုိင္းသြားခဲ ့ပါတယ္ဗ်ာ...ဘယ္ေတာ့မွၿပန္မလာေတာ့တ ဲ့ေက်ာခိုင္းၿခင္းမ်ဳိးနဲ ့ဒီေလာကၾကီးထဲကေနထြက္သြားေတာ့တာပါ...
က်ေနာ္အခုခ်ိန္ရြာကုိၿပန္မယ္ဆုိရင္ေတာင္က်ေနာ္အေမ ့ကုိေတြ ့ခြင့္မရေတာ့ပါဘူးဗ်ာ...လူ ့ဘဝဆိုတာေကြကြင္းရခ်င္းတဲ ့ေလ...တစ္ၿခားလူေတြဟာ ခဏေလးေကြကြင္းၾကရေပမဲ ့က်ေနာ္န ဲ့အေမကေတာ့ ဘယ္လုိမွၿပန္မဆုံးနုိင္ေတာ့တဲ ့ေကြကြင္းၿခင္းမ်ဳိးန ဲ့ပါ...တစ္ခါတစ္ခါ အေမကုိသတိရေနမိရင္ က်ေနာ့္စိတ္ေတြမေကာင္းဘူးဗ်ာ...အေမနဲ ့က်ေနာ္ဟာတစ္ေယာက္ကုိတစ္ေယာက္နားလည္မႈေတြလြဲေနၿပီး က်ေနာ္မေလးရွားကုိထြက္လာရတာပါ...ေၿခေနေတြဟာမေသခ်ာေတာ့ေပမဲ ့ က်ေနာ္အေမ့ကုိခဲြထားခဲ ့ရတာပါ...ဒါေတြဟာလဲဘဝေပး အေၿခအေနရပဲဆိုပါေတာ့ဗ်ာ...သမုဒၵရာ ဝမ္းတစ္ထြာ ဆုိတဲ ့စကားလုိ ဝမ္းေရးတစ္ထြာ ဝဖုိ ့ရာအတြက္က်ေနာ္ မေလးရွားကုိထြက္လာခ ဲ့ရတာပါ...အေမဟာေတာင္ေဝွ ့ကုိကုိင္ၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ေနရရွာတဲ ့ဘဝမ်ဳးိနဲ ့ပါအသက္ပင္ငယ္ေသးေသာ္လည္း က်န္းမာေရးအရ ေပါ့ေလ...ဒီလုိအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ ့ကုိၿမတ္ရည္ေတြနဲ ့ႏွ ုတ္ဆက္လုိက္တာပါ...ငါ့သားလိမ္လိမ္မာမာေနေနာ္တဲ ့...ဟုတ္ကဲ ့ပါအေမရယ္...လုိ ့က်ေနာ္ေၿပာၿပီးထြက္လာခဲ ့တာအခုမေလးရွားကုိ က်ေနာ္ေရာက္ေနရပါၿပီ...မေလးရွားကုိေရာက္လုိ ့အေမနဲ ့ဖုန္းတစ္ခါေၿပာခြင့္ေတာ့ရလုိက္ေသးပါတယ္...ေနာက္ေတာ့သုံးေလးလ လည္းရွိေရာ အေမက်ေနာ္ ့တုိ ့မိသားစုကုိထားသြားၿပီ...ဒါေတြကုိသိရေတာ့က်ေနာ့္မွာေလ ဘယ္လုိေၿဖရပါမလဲဗ်ာ...အခုခ်ိန္မွာက်ေနာ္ဟာအေမ့ကုိ တမ္းတလြမ္းလွ်ေနယုံကလြဲၿပီး ဘာဆိုဘာမွမတက္နုိင္ေတာ့တဲ ့ဘဝပါ...အေမကေတာ့ေမ့ပင္ၾကီးေအာက္ေရာက္ေနလုိ ့ေမေနၿပီထင္ေပမဲ ့ က်ေနာ္ကေတာ့အခုခ်ိန္ထိ လြမ္းေနတုန္းပဲအေမရယ္...အသားေမ့ေပၚထားခဲ ့ တဲ ့ အၿမင္မွားေတြ မေမနားလည္ေပးလုိ ့ရရင္နားလည္ေပးပါအေမရယ္...အေမတစ္ေယာက္ဘယ္လုိဘဝေတြနဲ ့က်င္လည္ေနရသလဲဆိုတာလည္းသားကုိ ေၿပာၿပနုိင္တဲ ့ဘဝဆုိရင္ေၿပာၿပေပးလဲ ့ပါအေမရယ္...သားကေတာ့ အေမေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစလုိ ့ေမတၱာပုိ ့ေပးလုိက္ပါတယ္ဗ်ာ... သားၾကီး ေက်ာ္စိုးဦး...

လူတစ္ေယာက္မွာ ဘာအေရးဳကီးဆုံးလဲ...

 လူတစ္ေယာက္ဟာ ေငြေၾကးၿပည္ ့စုံတ ဲ့သူပဲၿဖစ္ၿဖစ္...ဆင္းရဲႏြမ္းပါတဲ ့သူပဲၿဖစ္ၿဖစ္...အေတာ္အသင္ ့လူတန္းစားပဲၿဖစ္ၿဖစ္ပါ...ၿပည့္စုံတဲ ့လူကလဲၿပည့္စုံတဲ ့အထုိက္အေလွ်ာက္ ေကာင္းေကာင္းစားနုိင္ေသာက္နုိင္တယ္...ဝတ္နုိင္တယ္...ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြသုံးနုိင္တယ္ပဲထားပါ...ဒါကေတာ့သူ ့ရဲ ့အတိတ္ဘဝကကုသုိလ္ကံပဲဆုိပါေတာ့...
ဒါေပမဲ ့ဗ်ာအ ဲ့ဒီလူမွာမြန္ၿမတ္တဲ ့စိတ္ထား ပ်ဴငါတယ္ ့ေစတနာေတြမရွိဘူဆုိၾကပါဆုိ ့ဗ်ာ...စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းေတြမရွိဘူးဆုိရင္ေတာ့ အလကၠား လူၿဖစ္သြားနုိင္ပါတယ္...ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးတဲ ့လူဆိုပါေတာ့ သူကေတာ့ မၿပည္ ့စုံဘူးထားပါ ဒါေပမဲ ့သူမွာမြန္ၿမတ္တဲ ့စိတ္ေစတနာေတြရွိေနရင္ အဲ ့ဒီလူဟာ...စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းရွိတဲ ့လူလုိ ့ဆုိရပါမယ္...ေနာက္ၿပီး အသင့္အတင္ ့အေနထားကလူကေတာ့ စိတ္ေကာင္းေလးေတြအၿမဲတမ္းေတာ့မရွိဘူးေပါ့...ဒါေပမဲ ့အသင့္အတင္ ့စိတ္ဓာတ္ေလးေတြရွိေနတဲ ့အတြက္ အလည္ အလက္လူတန္းစားမ်ဳိးေပါ့ဗ်ာ...က်ေနာ္ဆုိလုိတာကေတာ့ဗ်ာ လူေတြဟာ ဘယ္လုိဘဝေတြမွာပဲ က်င္လည္က်င္လည္ ေနက်ရပါေစ...စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းေတြရွိေနသင့္ပါတယ္လုိ ့က်ေနာ္ၿမင္တယ္...ကုိဟာ ဘယ္လုိဘဝမ်ဳိးေတြမွာပဲေရာက္ေနေရာက္ေန ပါေစ...စိတ္ေကာင္းေလးရွိေနၿပီဆုိရင္ေတာ္ေတာ္ ေလးေလး ေကာင္းပါတယ္...ဒီေတာ့ကိုယ့္မွာ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းေတြမရွိေသးဘူးဆုိရင္လဲ ေမြးၿမဴၾကပါ လို ့ေၿပာခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ...လူေတြဟာ ဘယ္လုိ ဒုကၡမ်ဳးိေတြကပဲလြက္ခ်င္လြက္ခ်င္ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းေလရွိေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဒုကၡေတြကလႊတ္ေၿမာက္ေတာ့မွာပါလို ့သေဘာထားလုိက္ပါေတာ့ဗ်ာ...ဒါေၾကာင္ ့လူတစ္ေယာက္မွာ စိတ္ေကာင္းေစတနာေကာင္းဆုိတာအေရးလဲၾကီးပါတယ္...အားလုံးအတြက္လဲ ေကာင္းက်ဳိးေတြၿဖစ္လာနုိင္ပါတယ္လုိ ့က်ေနာ္ေၿပာလုိက္ပါရေစဗ်ာ...

ဒုကၡဆုိတာ ေနတက္ရင္ေက်နပ္စရာပါ...

လူေတြဟာ ဒုကၡဆုိတာၾကီးနဲ ့ေတြ ့ၾကရပါတယ္...အၿမဲတမ္းလုိလုိမဟုတ္ေတာင္မွ တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ေတြ ့ရပါတယ္ဗ်ာ...ဒုကၡဆိုတာၾကီးနဲ ့လူေတြရင္ဆုိင္ၾကရၿပီဆုိရင္ လူေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စိတ္ဓာတ္ေတြက်ၾကတယ္...ဘာကုိမွဆက္မလုပ္ခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ကုိၿဖစ္တက္ၾကပါတယ္...ေလာကၾကီးကေတာ့ဗ်ာ ညီမွ်ပါတယ္...ဒုကၡဆိုတာရွိေနသလုိ သုခဆိုတာလဲရွိေနတာပါ...လူေတြဟာ သုခကုိေတာ့ေတာင္ ့တၾကတယ္ ဒုကၡကုိေတာ့မလုိလား မႏွစ္သတ္ၾကပါဘူး...ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ပါ ေတြ ့ၾကဳံလာသမွ်အရာေတြကုိ အေကာင္းဆုံးၿဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရပါမယ္ စိတ္ဓာတ္ေတြက်ေနမဲ ့အစား ဘယ္ေၿဖရွင္းမလဲဆုိတာ အဓိကက်ပါတယ္ဗ်ာ...ဒီေတာ့ဗ်ာ ေလာကမွာေနတက္လုိ ့ကေတာ့ေက်နပ္စရာေတြၾကည္ ့ရွိေနသလုိေတာင္ထင္မိပါတယ္...ေက်နပ္ေနတက္ၾကပါေစလုိ ့က်ေနာ္ဆႏၵၿပဳလုိက္ပါတယ္ဗ်ာ...

မရွိတာထက္ မသိတာခက္တ ဲ့ မသိတာထက္ ခက္တာ မလုပ္တာတဲ ့...

က်ေနာ္ဖတ္ဖူးတဲ ့စာေလးကုိ ေဖာက္သည္ၿပန္ခ်လုိက္ပါရေစဗ်ာ...အရမ္းမွတ္လားေလာက္ပါတယ္...က်ေနာ္လဲအရမ္း သေဘာက်သြားတယ္ဗ်ာ...ေရးသူကေတာ့ က်ေနာ္ေလးစားရတဲ ့ဆရာၾကီးဦးေအာင္သင္း ပါ...ဆရာၾကီးေရးထားတာကေတာ့အမ်ားၾကီးပါပဲဗ်ာ ဒါေပမဲ ့က်ေနာ္ကမွတ္သားေလာက္တဲ ့စကားေလးမုိ ့လို ့မွတ္လဲထားပါတယ္ စိတ္ထဲမွာလဲစြဲေနမိတယ္...စာဖတ္သူေတြလဲ မွတ္သားထားသင္ ့ပါတယ္ဗ်ာ...ဆရာၾကီးေၿပာတာက ဒီလုိဗ်...တစ္ခါတုန္းက မင္းတုန္းမင္းၾကီးက ေယာအတြင္းဝန္ဦးဖုိးလွ ုိင္ကုိ အေမးေတာ္ရွိသတဲ ့...ဟဲ ့...ဖုိးလွ ုိင္ မရွိတာထက္ မသိတာခက္ ဆုိတာဟုတ္သလားကြယ့္ ဦးဖုိးလွ ုိင္ကဟုတ္ေၾကာင္းပါဘုရား... ေအးဒါဆုိရင္ မသိတာထက္ ခက္တာေရာရွိေသးသလားကြယ္ ့ ရွိေသးေၾကာင္းပါဘုရား... ဘာမ်ားလဲလုိ ့ကြယ္ ့လုိ ့ေမးေတာ္မူပါတယ္...မရွိတာလဲ ရွိေအာင္လုပ္လုိ ့ရနုိင္ပါတယ္ဘုရား...မသိတာလဲ သိေအာင္လုပ္လုိ ့ရနိုင္ပါတယ္ ဘုရား...မလုပ္တာ ကေတာ့ဘာမွၿဖစ္မလာနုိင္ေတာ့တာ့မုိ ့လုိ ့အခက္ဆုံးပါ ဘုရားလုိ ့သံေတာ္ဦးတင္လုိက္ပါတယ္တဲ ့...မင္းတုန္းမင္တရားၾကီးက ေယာမင္းၾကီရဲ ့ သံေတာ္ဦးတင္ခ်က္ကုိ ႏွစ္သက္ေတာ္မူလြန္းလို ့ အင္း ပညာရွိစကားပီပါ့ေပ့ကြယ္ လုိ ့မိန္ ့ေတာ္မူၿပီး လက္စြပ္တစ္ကြင္ခၽြက္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းေပးသနားေတာ္မူသတဲ ့...ဗ်ာ ေကာင္းလုိက္တ ဲ့စကား စိတ္ထဲမွာမွတ္လို ့ထားၾကဗ်ာ လုိ ့က်ေနာ္ေၿပာလုိက္ပါရေစေနာ္...ဒီစကားကုိ က်ေနာ္တုိ ့ငယ္ငယ္ကနားထဲမွာေတာ့အဘုိးတုိ ့အဘြားတုိ ့အေဖတို ့အေမတို ့ေၿပာေၿပာေနလိုိ ့သိေတာ့သိပါတယ္ဗ်ာ  ဒါေမမဲ ့ဒီေလာက္ႏွ ုိက္ႏွ ုိင္ခၽြက္ခၽြက္မသိခ ဲ့ရပါဘူး အခု ဆရာၾကီၤး ဦးေအာင္သင္းေၿပာမွပဲ သိလိုက္ရလုိ ့လဲ အရမ္းေက်နပ္မိပါတယ္...ဆရာၾကီးကုိလဲ ေက်းဇူးေတြတင္မိပါတယ္ဗ်ာ...စာဖတ္သူေတြလဲ ေက်နပ္နုိ္င္ၾကပါေစလုိ ့ က်ေနာ္ဆႏၵၿပဳလုိက္ပါတယ္ဗ်ာ...